Update Rwanda

Allereerst iedereen ontzettend bedankt voor alle reacties, via deze blog, via Whatsapp of in de wandelgangen.
Even leuk om te delen: een aanbod van een ouder om, mocht ik om de één of andere reden straks of later niet in mijn eigen huis terecht kunnen, bij hun te komen bivakkeren. Mijn antwoord ontlokt later paniek bij haar dochter thuis. "Mama, hoe kan je dat nu zeggen? Straks moet ik thuis ook nog leren!" Haha, nee hoor, Katja, maak je maar geen zorgen!
Het is zeker weten heel gezellig bij jullie thuis en als ik kom, kom ik voor de gezelligheid. Leren doe je op school!

Helaas heb ik niet nog meer zekerheid dan in mijn vorige verhaal, maar voel toch even de behoefte om weer wat weg te schrijven.
Nadat ik op verzoek van Gloria (Rwanda) mijn CV heb aangepast en ondertekend heb gemaild, evenals een kopie van mijn paspoort, met spoed!, blijft het vervolgens twee weken stil. Op een mailtje van Gregory (Rwanda) na, die me een week later verzocht om mijn CV aan te passen en naar hem op te sturen zodat hij deze even kon bekijken............... Ehm, Gregory? Je loopt achter, Communicatieproblemen? Eerste voorbeeld van bureaucratie? Ook hij wilde dit graag zo snel mogelijk.
Heb hem gemaild dat ik een week eerder al documenten had verstuurd naar Gloria en dat ik ervan uitging dat ze daar dus nu ook zijn. En mocht dat niet zo zijn, dan graag weer een berichtje, want ik stuur ze met alle liefde nog een keer.
Vervolgens...... weer doodse stilte.

En bij mij gaat het kriebelen en krijg ik een wat onbestemd, onrustig gevoel.
Ondanks alle hectiek van het afsluiten van het schooljaar en geloof me, het is 2 weken lang megadruk! Met gezinsviering, afscheid van directeur, liedjes instuderen en dirigeren, toneelstukje spelen, verkleedpartijtjes, schoolreisje naar Kameleondorp (dus beide films met de kids nog eens bekeken), nog weer afscheid van andere collega's, rapporten schrijven, rapporten bespreken, alle voetbalwedstrijden van de Leeuwinnen volgen, alle administratie op orde maken, musical van groep 8 bekijken, afscheidsavond van groep 8, overdracht naar nieuwe collega's, nog weer een afscheidsetentje van de directeur, lokaal en materiaal op orde maken én puinruimen omdat ik alles achter ga laten...... wil ik toch ook graag weten waar ik aan toe ben. Ga ik wel of niet naar Rwanda en wanneer zal dat dan zijn?

Hoe gaat mijn zomervakantie eruit zien? Weken van regelen? Want er ligt een lange waslijst klaar met alles wat dan nog geregeld moet worden en geloof me nog maar een keer, ook dat is heel veel. Studeren, trainingen bij wonen, beetje conditie nog opbouwen, medische keuring, pensioen, verzekeringen etc. etc.
Of kan ik er ook nog even tussenuit? Wat me ook wel weer even lekker lijkt, om bij te tanken voordat ik toch nog weer moet werken in Nederland, wachtend op vertrek. Bij deze gedachte moet ik Thailand ver weg duwen, want tjonge, ik heb gewoon heimwee!!
Dan wordt het waarschijnlijk een weekje Waddeneilanden of paar dagen citytrip: Amsterdam of Rotterdam....

Dus, vandaag er toch nog maar een mailtje aan besteed. Richting Heidi, de recruiter van VSO Nederland.
Met de boodschap dat ik wat onrustig word, en hoe het ermee staat.

Antwoord van Heidi: de documenten zouden nu moeten liggen bij de Education Board ter goedkeuring. Ze vraagt het even na en ontdekt dan dat Gregory t/m 19 juli op vakantie is. Dus is ze nu op zoek naar zijn vervanger. Heeft ook gevraagd hoeveel weken!het normaal gesproken duurt voordat er goedkeuring is. Weken! Ik heb nu al meteen in mijn hoofd dat 1 oktober dan ook vast geen haalbare datum is........
Verder gaat ze zelf vanaf donderdag ook 3 weken op vakantie, maar collega's gaan het verder overnemen.
Oh ja, en de training is 9, 10 en 11 augustus in de UK, zegt ze.

Oeps, dat is even schakelen. Betekent dat dan dat ik in plaats van naar het altijd gezellige Brabantse Boxtel nu naar Londen moet?
Haha, dat vind ik ergens een grotere uitdaging dan naar Bangkok, Arusha of Kigali vliegen.
Maar ok, wat moet....... dat moet.......

En verder heb ik een Nederlandse blog ontdekt van Roosanne die sinds oktober 2018 in Rwanda het project draait waar ik ook zal gaan werken. Zij heeft een paar leuke filmpjes van het project gepost die ik, voor de belangstellenden, onder deze blog zet. Om een indruk te krijgen.
Vanuit haar blog begrijp ik dat ze in oktober is gestart, na een maand pas een huis had met als extraatje een kakkerlakkenplaag, in plaats van Powerpoint presentatie maakt op rijstzakken én pas in maart echt met het project is gestart...... Oei, dat is 4 maanden later...... Haar laatste bericht is van maart 2019, ik hoop dat ik contact met haar kan krijgen om te horen hoe het er dan nu voor staat en hoe haar ervaringen zijn.
Van de door haar gedeelde filmpjes word ik ook weer heel enthousiast......!

Ben benieuwd wat jullie daar van vinden.

Over de werkwijze van VSO: https://youtu.be/uGE2cayHvEQ
Over het Building Foundation Learning Project: https://youtu.be/K-jrFJh7oYU
En over Strenghtening Education in Rwanda: https://youtu.be/eNKnxTkuJyg

Next adventure: Rwanda?

Hallo volgers:

Het lijkt er op dat mijn volgende blogs over een tijdje uit Rwanda gaan komen.....

Zal jullie even bijpraten: na mijn ervaringen in Thailand, die smaakten naar meer (qua reizen en lesgeven) ben ik me gaan verdiepen in mogelijkheden om voor een langere periode in het buitenland te werken. Na diverse opties te hebben bekeken (studiereizen, NOB, Edukans, langere vrijwilligersprojecten) kwam ik uit bij VSO Nederland.
Een ontwikkelingsorganisatie die International Volunteers voor 1-2 jaar plaatst in ontwikkelingslanden om daar te helpen met het uitvoeren van langdurige projecten op het gebied van onderwijs, landbouw en gezondheidszorg. Dit zijn lokaal betaalde banen met basic huisvesting, verzekeringen, en je vliegticket, je visa én vaccinaties vergoed.
Informatiemiddag bezocht, leuke gesprekken gehad, CV opgestuurd en vervolgens uitgenodigd voor een assessment.
Dit bestond uit een online situational test, waarbij je moet reageren op situaties die je in een ontwikkelingsland tegen kan komen. En een gesprek van anderhalf uur met 2 ex-Volunteers die goed doorvragen naar jou als persoon, je persoonlijke situatie, je motivatie, je competenties als relaties opbouwen, aanpassingsvermogen en veerkracht. Waarvan een deel in het Nederlands én een deel in het Engels.
En....... ja! Gelukt!

Dat betekent natuurlijk wel consequenties voor mijn huidige baan, mijn huis, mijn financiën, mijn gezin etc.
Na met iedereen hierover te hebben gesproken (met dank aan mijn kids, directeur Fred en het bestuur van AVES) en de nodige zaken te hebben geregeld voor het mogelijk een jaar in het buitenland te zijn, was het wachten op geschikte vacatures.

Afgelopen week had ik een erg leuk en ontspannen gesprek met Damian Gregory van VSO Rwanda, die later in Nepal bleek te zitten voor een opleiding, zijn computer aan de lader had gezet in een kantoor aan de andere kant van de stad en dat vergeten was toen hij me wilde Skypen volgens afspraak. Na half uur belde hij alsnog en bood allereerst zijn excuses aan. Dat klinkt logisch, maar is het niet in dit wereldje en zeker niet in Afrika.
Na 2 eerdere gesprekken met VSO Myanmar en VSO Malawi was dit gesprek een verademing!
Goed verstaanbaar Engels, 1 op 1 (in plaats van mensen die onzichtbaar zijn én door elkaar heen praten) én een Skype mét beeld!
Damian begon met een hele duidelijke uitleg van de baan, want van hun Job Description word je niet veel wijzer, behalve dan dat je iets gaat doen in het onderwijs. Tijdens die uitleg werd ik al heel enthousiast en dat kon hij natuurlijk ook gewoon zien! Leve de non-verbale communicatie.
Al tijdens het gesprek gaf hij aan dat, wat hem betreft, ik al ben aangenomen!
De baan lijkt erg leuk! Het project loopt al even, trainingsprogramma Engels en rekenen voor net afgestudeerde leerkrachten (die aan het niveau van kleuters en groep 3 rekenen en Engels moeten geven) is er al bestaande uit readers, video's en audio's én het is dan mijn taak om die trainingen te geven én scholen te bezoeken om de teachers daar dan in te begeleiden. Een hele uitdaging aangezien de klassen bestaan uit 50 – 90 leerlingen met 1 leerkracht ervoor. Dus ik geef trainingen, observeer lessen (het gaat vooral om de switch van leerkracht gestuurd naar kindgestuurd), coaching en feedback aan groepen én 1 op 1, organiseer bijeenkomsten, maar leer ze ook om dat allemaal zelf te gaan doen als ik weer weg ben. Veel reizen naar de ongeveer 15 scholen die ik dan begeleid, als passagier op een motor. Betekent in de praktijk ongeveer 2 dagen scholen bezoeken, 1 dag meeting met de teachers van de verschillende scholen en weer 2 dagen scholen bezoeken.
In een disctrict zijn 90 scholen die begeleid worden door 5 International Volunteers, waar ik er dan 1 van ben én daar dan ook de teamleider van, dus verantwoordelijk voor het organiseren van bijeenkomsten om met elkaar ervaringen uit te wisselen.
Enige euvel daar is nog dat ze het Ministry of Education van Rwanda moeten overtuigen dat ik Engels kan geven aan groep 1,2 en 3. Wat ik in de praktijk dus niet ga doen......
Heb aangegeven dat ik wellicht modules van British Council nog kan toevoegen aan mijn CV, daar was ik al mee begonnen om de juiste vaktermen van Special Needs te kunnen gebruiken. Die zijn er ook voor Teaching Vocabulary and Grammar primary school. Kleine moeite.
Huisvesting etc allemaal weer erg basic, maar ben al een paar dagen blogs aan het lezen van andere VSO Rwanda Volunteers en weet zeker dat ik het daar wel mee red. Powercuts, raining season, koken op 2 pitjes, koud óf geen water, veel reisuren. Maar ook prachtig landschap, vriendelijke inwoners, budgetreizen, berggorilla’s!, meetings in Tanzania en Oeganda, nieuwe ervaringen, nieuwe ontmoetingen.

Als dit allemaal doorgaat, volgt er nog een intensieve periode van training online hier, 3-daagse training in Boxtel, een medische keuring (waarbij ik ook nog afgekeurd kan worden, duimen maar) én trainingsweken in Rwanda. Startdatum waarschijnlijk oktober.

Wordt vervolgd!

P.S. Hoorde vanmorgen dat ik een kopie paspoort én een aangepaste en ondertekende CV moet opsturen. Met spoed! Nog niet duidelijk of het Ministry of Education het nu al heeft goedgekeurd of dat dit nodig is voor de goedkeuring. Spannend!

En al weer de laatste!

Laatste dagje én dus ook mijn laatste blog. Rustig, rommel dagje. Niet te vroeg uit bed, heel lang ontbijten met boek en puzzelboekje. Totdat ik plaats moet maken voor een Chinese familie van 15 personen. Nou, dát doe ik wél! Het cafeetje zit dan echt bomvol. Met mijn cappuccino verhuis ik naar de woonkamer er naast én Indy komt met de laptop ook al snel daar zitten om te werken. Node en Indy zijn druk met een nieuw project, naast dit Sea Harmony Guesthouse. Een eigen mini-resort, 15 km hier vandaan, spannend! Mag er niet teveel over zeggen, want het zit nog in een spannende fase. Heb ze verschillende keren hier beneden getroffen terwijl ze in vergadering waren met verschillende mensen en wat plannetjes gezien. Maar als het goed is, is het over 2 jaar klaar. Wie weet ga ik dáár dan nog eens kijken, zou leuk zijn. Heb natuurlijk ook nog wat dagtours op mijn wensenlijstje staan....

Verder weet ik nog niet wat Thailand me deze keer heeft opgeleverd. Ben er weer blanco ingestapt en nu is het even afwachten wat het met me heeft gedaan en of er nog iets uitrolt. Mijn hart ligt het meest bij de kinderen van Karen Hill Tribe, de teachers daar en de indrukwekkende omgeving maar dat kan alleen op vrijwillige basis en is dus niets voor een wat langere termijn. De taalschool is het in ieder geval ook niet: dat weet Mrs Wanna nog niet maar zal ik haar mailen als ik terug ben. En teach de teacher, zoals vriendin Yvonne opperde, zou zeker iets kunnen zijn, maar niet op een taalschool. 

International school dan? Ja, het was wel wat elite aan de ene kant, echt Engels,  maar heb betrokken leraren gezien die echt alles uit de kast halen voor de kids, ook als ze niet in hun eigen klas zaten. De sfeer was goed, het ontwerpend betekenisvol leren vind ik interessant en het leren door middel van feedback (formatief toetsen/evalueren) is iets wat ik graag verder zou ontwikkelen En ook deze kinderen hebben Special Needs en dat hebben ze daar nog niet in de vorm van een deskundige. Ga daar in ieder geval wel mee aan de slag in de vorm van online modules, in het Engels uiteraard.  De vraag van de collega’s daar was wel of ik op een internationale school wilde les geven, dus wie weet. Heb nu nog wel een lijntje uitgezet via de mail maar daar nog geen reactie op gehad. Even afwachten maar. 

Koffer ingepakt (duurde ongeveer 5 minuten), ontbijt gehaald bij 7Eleven. Morgenochtend om 05.00 uur met de taxi richting Suvarnabhumi AirPort. Node heeft een taxi met een “lady-driver” geregeld. Had het liefst met de Coachbus gereisd maar die vertrekt om 06.00 uur en dan loop je het risico te laat te zijn om te boarden, dus helaas. 

Mijn bijkletsen face-to-face met Rick lukt helaas niet meer, jammer!! Die heeft vandaag weer een reisgezelschap van Fox in de diverse hotels hier in de buurt afgeleverd na 2 weken rondreizen in Noord Thailand. Blijf het aanraden als je een land wil leren kennen qua cultuur en natuur. Wel intensief en weinig relaxen (maar dat komt natuurlijk ook omdat ik toen de relaxdagen aan het eind heb overgeslagen), maar ik heb ook nu weer gemerkt dat ik daardoor wel veel bagage heb om in een land te verblijven én ook gister veel kon toevoegen aan weetjes en informatie over Thailand aan mijn mini-reisgezelschap van gister. Dan maar even bijkletsen over de telefoon......met soms wat haperende verbinding..... nou ja, beter dan helemaal niet ...... toch? Moeten we samen nóg maar eens een reis maken, Rick! Kunnen we echt bijkletsen! App me maar als er een plekje over is !!!! Of ik ga gewoon bij jou stage lopen als reisleidster. Ook leuk!! 

Auntie kookt nog mijn laatste diner (zo’n lief mens!) en geeft me een driedubbele portie Brownie (pfffff) als afscheid !! Ze is nu al weer 2 uur bezig met water geven aan de omgeving van Sea. Dit gebeurt ‘s morgens vroeg door een tuinman en ‘s avonds door Auntie. Levert wel een prachtige groene omgeving op! 

En het is wasdag in de straat, denk ik. Als ik naar het strand loop voor mijn laatste wandeling langs de zee, staat er een hele Chinese/Thaise familie zich buiten te douchen. Om de beurt in de tobbe, kids met blote billen. De volwassenen wel in huis (gelukkig) maar het is buiten haren kammen en met zijn allen opdrogen in de avondwarmte. Van mijn strandwandeling ben ik helaas binnen 5 minuten ook al weer terug. Blijkbaar is het tij verandert want het water staat al aan de rand. Geen strand meer te zien! 

Dan maar deze laatste blog typen op het dakterras ........

Vanaf maandag het laatste stuk met mijn klas naar de zomervakantie!! Jetlag sla ik gewoon over..... gelijk weer aan de slag! Zag dat het nog maar 9 weken zijn, gaat veel te snel!! Wil ze nog zovéél leren....... altijd tijd tekort, zeker als je een leuke klas hebt als mijn groep 5...... En ondertussen uitdokteren hoe de zomervakantie eruit kan gaan zien.....

Iedereen weer bedankt voor het lezen en/of reageren! Super leuk!! 

Wie weet tot blogs!! 

Jarig op een Bounty-eiland

Ondanks mijn “verbod” staat er natuurlijk wel een ontbijtje klaar....... met vers water en een nóg groter bord dan anders met vers fruit, yoghurt met muesli, toast met jam en een large cappuccino...... thanks to Auntie!

Om half zeven staat de minivan voor mijn neus, ik slik net mijn laatste hap door. Snel buiten mijn schoenen aan én moet héél snél mijn backpack weggrissen want één van de hondjes gebruikt hem als pispaal!! Zijn knalrode kleur staat hem zeker niet aan op de vroege ochtend....... en ik moet dus met een ondergespetterde backpack op pad, getver!

Ik stap in de minivan, zeg verbaasd: Oh, no people, yet! Ga zitten en de chauffeur rijdt naar het volgende adres. Moet daar wat manoeuvreren en ik kijk met hem mee, zit er tóch nog iemand anders in! Oeps! Sorry!! Hoi, zegt hij, ik ben Arjan, je kunt gewoon Nederlands praten, hoor!

Moeten een tijdje wachten op de 4 Chinese jongeren die meegaan en pikken dan nog een Nederlands stel op.

Toch leuk om ook weer Nederlanders te spreken: wisselen onze Thailand ervaringen uit en algemene conclusie: prachtig land, hele vriendelijke mensen én zeker niet duur (ons bèn zuinig, he)!

Na 2,5 uur rijden op de plek waar we op de speedboot moeten stappen om naar Koh Talu te gaan. Krijgen een zwemvest maar niemand maakt zich er verder druk over of je dat nu wel of niet aan doet. Kwartiertje varen en dan stappen we over op een vlot waar snorkelspullen en zwemvesten liggen. Nu moeten ze wél aan! Er kan 3 kwartier gesnorkeld worden! Ik sla het even over en ook mijn plan om te zwemmen laat ik varen. Heb al dag of 2 beetje last van mijn rechteroor en wil het niet erger maken dan het is. Moet overmorgen vliegen........

Dus iedereen het water in en ik blijf met gids Mie onder het afdakje in de schaduw observeren (ja, alweer!) en we lopen alle gasten samen even langs. Conclusie: allemaal lieve mensen behalve 1 gast. Een man tussen de 60 en 70, niet te ........, wat ....... én ....... én, nou ja, zijn uiterlijk doet er natuurlijk niet toe, maar zó ontzettend chagrijnig en lomp! Spuugt in het water, laat zijn tas open staan én in de weg en wordt boos als Mie hem hierover tipt, graait geërgerd in de bak met snorkels en smijt er mee etc. En als een Thai ergens allergisch voor is, dan is het voor iemand die zich zo a-sociaal gedraagt. Ik heb nog niet eerder een Thai zich zien ergeren aan iemand! Ze is echt boos! Probeert dat niet te laten merken, maar ze windt zich steeds meer op. Maakt er hilarische opmerkingen over tegen mij en ik moet dan ook steeds ontzettend lachen! Ze lijkt echt in staat hem van het vlot te duwen. Maar uiteindelijk zeg ik toch maar dat ze hem gewoon moet negeren, want haar antennes staan nu puur op hem gericht én als hij ademt is het al teveel. En dat doet ze! Ze praat gewoon niet meer tegen hem, geeft alleen nog de nodige instructies aan de Thaise dame die hem vergezelt. En die vindt dát weer lastig, want zij moet dat dan in het Engels met hem communiceren en dat kan ze niet én hij verstaat geen Thai.

De rest van de dag geniet ik van het mooie uitzicht, de rust, de gesprekken, speel een spelletje met Arjan en Mie en met Arjan,die vrouw én 3 tieners in HuaHin heeft achtergelaten om te shoppen, loop ik langs het witte strandje. En helaas...! Geen schommel gespot dus geen foto....

Ben om 17.45 uur weer terug op mijn stekkie. Heb onderweg wat eten geshopt bij de 7 Eleven. Dus hap en drink ik wat op mijn dakterras (zoet, zoet én zoet..), reageer op mijn verjaardagsberichtjes, zet toch maar wat jaloersmakende foto’s op Facebook, post deze blog én lees daarnamijn boek totdat mijn oogjes niet meer willen doen wat ze moeten.

Nog 1 dagje.......

Ontbijt voor muskieten en “Flykillers”

Bloggen vanaf mijn dakterras, er waait een lekker briesje en het broeierige van gister is even wat minder. Wel hebben de muskieten vandaag besloten om mij als mikpunt te gebruiken, beetje flauw. Had bedacht dat ik ongeschonden uit de strijd zou komen maar blijkbaar hebben ze tijdens het ontbijt besloten gezamenlijk onder mijn tafel te ontbijten.....

Ppffff intensief dagje! Ik ben om kwart voor 9 bij TEFL en zit de hele dag opgepropt in een klein lokaaltje met 6 volwassenen en 11 kinderen. Wel met airco gelukkig maar je kont kun je er niet keren.

Ben wel heel trots op de 3 mannen! Wat een prestatie leveren die. Zien er picobello uit: lange broek, net bloesje én met stropdas (verplicht op scholen).

Heb mijn observaties gericht op de presentatie van zichzelf als persoon voor de klas: attitude, enthusiasm and confidence, fun, friendly, firm and empathy. Durf je er te staan? Maak je contact met de leerlingen? Kunnen kids zien dat je het leuk vindt om ze les te geven? De inhoud van hun lesplannen laat ik aan Nicky over, dat traject heb ik gemist.

Nicky doet eerst een les zodat ze een idee krijgen hoe het er ongeveer uitziet en ze kunnen dan eventueel nog van haar “stelen”. En dan mag Jimmy aftrappen en die had het niet makkelijk. Zijn lesplan is vast ok maar hij vergeet geluid te maken: zijn mond beweegt maar er komt geen geluid uit! Hij vergeet contact te maken met de kinderen, durft ze niet aan te kijken en staat als een houten plank voor de klas. Geen modelling (voordoen), geen reproduction techniques (na laten zeggen) en vergeet goede antwoorden te belonen met een high five of een compliment. Wordt nog een stevige dobber. En tegelijkertijd kan ik hem wel zoenen als hij bij het uitdelen van de woordkaarten een moeilijk woord bij een jongetje snel omruilt voor een makkelijker. Dit mannneke is heel verlegen (volgens Wanna en Nicky), maar ik weet zeker dat er meer mee aan de hand is. Instinctief omgeruild blijkt later maar met empathy zit het dus wel goed, Jimmy! En flexible zit ook wel goed merk ik. Aantal meisjes schalen zelf hun niveau van de les wat op, hij raakt er niet van in de war.

Dan is de beurt aan Tabor uit ik weet niet waar vandaan. Hij blijkt eigenlijk Gabor te heten en komt uit Hongarije en is de verrassing van de dag! Zie expressie op zijn gezicht, maakt non-verbaal contact, wijst goed aan, gebruikt gebaren, is luid en duidelijk en heeft plezier! Er zit afwisseling in, corrigeert positief en laat uitspraken net zolang herhalen tot het goed is (wat ook voor hem lastig is want hij heeft een behoorlijke Hongaarse tongval!). Zijn learningactivities zijn kinesthetisch (kinderen moeten hier bewegend leren) en in teams tegen elkaar. Veel plezier en ze hebben niet door dat ze aan het leren zijn. Hij gebruikt o.a. vliegenmeppers om ze in tweetallen na aftellen op het goede woord af te laten rennen en er natuurlijk op te meppen! Zelf noemt hij ze “fly killers” maar dat mag niet in Thailand, you don’t kill. ( Eh ja, maar ben toch blij als Indy eind van de dag met een elektrische vliegenmepper even rondloopt..... dat scheelt zo weer 40 aanvallers bij mijn diner.......)

Later blijkt dat hij heeft gewerkt als entertainer bij ouderen en kinderen (animatieteam). Dat verklaart veel én hij heeft als enige van de 3 dus wél een diploma.

Dat hij iedereen heeft verrast, blijkt wel uit de reactie van Jimmy later: “I liked your lesson, but I don’t like you anymore”!!

En ook Rudi doet het goed qua voor de klas staan. Hij is stiknerveus, ik zie zijn handen trillen maar daar merken de kinderen niets van. Hij gaat voor de klas staan, opent zijn armen en zingt en klapt een riedeltje. Dat is lef hebben! Om dat vanuit het niets te doen. Hij heeft een goede grondhouding, maakt oogcontact, steekt zijn duimen op als compliment voor de hele klas en highfive als kids individueel moeten nazeggen.

Zijn bordgebruik heeft verbetering nodig maar dat komt zeker goed!

Jimmy mag daarna nog een keer en laat gelukkig zien dat hij nu meer relaxed is, maakt meer oogcontact, praat met meer volume en durft zelfs af en toe een grapje te maken.

Terwijl ik observeer en noteer, ben ik ook af en toe de 12e leerling (omdat het anders niet uitkomt) en ondersteun tijdens het maken van de werkbladen en learningactivities. Vind het heerlijk! “Kan”, het zo ontzettend verlegen jongetje, kan zo ook met de lessen meedoen.

Miss Nicky is tevreden over haar clubje en ziet het wel goedkomen met deze mannen. We wisselen onze observaties uit en dan zit het er voor mij om 16.15 uur op! Voor de mannen niet: die moeten vanavond een reflectie op hun les schrijven. En morgenochtend staat hen nog een evaluatie van Mrs. Wanna te wachten.... En ik denk zomaar dat deze dame goed kritisch is (heb inmiddels van Nicky ook de andere kant van Mrs. Wanna gehoord, Thai van de oude stempel en niet altijd even aardig voor haar Thaise personeel: zit nog in het systeem van rangen en standen). Deze cursus is geen kattenpis! Er zijn 2 redenen om een lesdag af te zeggen: death and hospital. Wat ook wel logisch is: het is 4 weken flink afzien maar dan heb je wel bagage in je rugzak! Nicky is een zeer ervaren, fanatieke en betrokken lerares en komt overigens uit Nieuw-Zeeland.

Geen strandwandeling, ik ga vroeg mijn bedje in. Morgen pick-up om 06.40 uur, dagje Koh Talu. Dus dat betekent 06.00 uur ontbijten, 05.30 uur opstaan. Heb ze zo ongeveer “verboden” om voor mij morgenochtend ontbijt te koken/bakken. Ik red me gewoon met brood en jam en yoghurt met muesli en een banaan. Maar Auntie (tante van Node en de kokkin) staat altijd om 06.00 uur op, zegt ze en wil persé cappuccino voor me maken. Nou, vooruit, dat mag dan wel.

Nog 2 dagen......

Mannen met alleen strikdiploma voor de klas?

Na het klimmen van gister beetje spierpijn in de bovenbenen. Valt me niet tegen....

Gisteravond heerlijk gelopen op het strand totdat het bijna donker werd en genoten van de mooie luchten bij zonsondergang. Doordat het waait, was het aangenaam qua temperatuur en de voetjes in het warme water. Blijft een raar gevoel; in mijn beleving hoort zeewater koud te zijn.

Niet te vroeg uit bed vandaag: 08.00 uur.Rustig opstaan, uitgebreid ontbijten. Node taxi laten regelen (volgens mij belt hij een Grab-chauffeur, Über van hier). Heb om 13.00 uur afgesproken bij TEFL te zijn; de taalcursus om Engels te mogen geven als vreemde taal. Ga daar een stuk theorie meekijken/meedoen. Is met de auto 10 minuten hier vandaan. Node kent de wijk niet dus laat hij de chauffeur weer goed op tijd komen voor het geval die verdwaalt. Achteraf niet nodig: met de route van de website rijdt hij er zó naar toe. Ben dus weer veel te vroeg!

Heb als eerste een hééllang maar gezellig gesprek met Wanna, de directrice. Een vrouw van eind 60, begin 70 die al 15 jaar dit taalcentrum runt en 3x op een rij het predikaat excellent heeft verdiend. Harde werkster: gaat om 19.00 uur naar bed, staat om 05.00 uur op en zorgt ondertussen voor haar echtgenoot die een half jaar terug een hersenoperatie geeft gehad en nu geen kracht meer heeft in zijn benen en zijn spraak en geheugen voor een kwart kwijt is. Ze neemt hem gewoon mee naar het taalcentrum waar hij zich verplaatst met een burostoel en de hele dag voor het raam zit en observeert. Respect!

Ze wil me al inschrijven voor de cursus in augustus maar dat hou ik nog even af. Eerst kijken wat het is en of het iets toevoegt.

Tot mijn verbazing zijn er alleen mannelijke cursisten: Rudi uit Nederland, Jimmy uit Frankrijk en Tabor uit weet ik nog niet. En deze mannen hebben geen diploma’s gehaald.....Rudi is gister 40 geworden, is pas een paar jaar terug gaan bedenken wat hij eigenlijk wil doen qua werk en via vrijwilligerswerk en conciërge op een school nu Engels wil geven in Thailand. Via een neef die dit ook hier doet, erin gerold. Jimmy (ook rond de 40, denk ik) heeft zelfs al een baan! Via een nichtje die al 6 jaar lesgeeft in Isaan erin gerold. Weet niets van onderwijs en ook niets van computers, heeft een 10 minuten presentatie in een klas van 6-jarigen moeten doen in het bijzijn van zijn nichtje, 2 teachers en de headteacher. Zijn nichtje had lesplannetje voor hem gemaakt met woordkaarten en afbeeldingen over dieren. Nadat hij dat had laten zien met gebaren en geluiden was er nog tijd over en was hij in blinde paniek maar een liedje over een haai gaan zingen wat hij ‘s ochtends even had geluisterd via YouTube. Wat een lef! En improvisatievermogen! Heeft wel peentjes staan zweten! De volgende dag kreeg hij een contract om te tekenen en alle benodigde documenten. Volgens de school had hij geen certificaat nodig!! Maar aangezien hij geen enkele ervaring heeft, wilde hij zelf nu deze TEFL cursus doen. Hij moet over 1,5 week al beginnen en doet hem dus versneld! In 3 weken i.p.v. 4. Is nu druk bezig met lesplannen en materiaal maken ( lees: printen, uitknippen in tig-voud en “learningactivities” bedenken en maken (van Nikki die de mannen lesgeeft, mogen ze geen games zeggen) en ondertussen probeert hij zijn computervaardigheden op peil te krijgen. En hij begint echt bij nul! (terwijl hij op de vraag van de headteacher heeft geantwoord dat hij met de computer kan werken, oeps......). Hij typt met 1 vinger. En hij overschrijft zijn 1e lesplan door het 2e omdat hij niet weet dat hij die een andere naam moet geven. Nikki maakt nu even voor hem woordkaartjes etc omdat hij er anders te lang over doet. Tabor is jonger, ik denk half 20. En heel nerveus dat ik kom kijken. En al helemaal als ik zeg dat ik al leerkracht ben........

Zó leuk om te zien hoe serieus deze mannen hier mee bezig zijn. Ze moeten hun lesplannen aan elkaar presenteren en krijgen daarbij feedback van Nikki. Tot in de details: waar en wat zet je op het whiteboard, wat zeg jij, wat moeten de kinderen zeggen, wat doe jij, wat doen de kinderen, welke werkvormen gebruik je, waar sta je etc. En dan te bedenken dat ze hier nu nog maar 1,5 week mee bezig zijn...... petje af voor alle 3!! Terwijl ze presenteren, knip ik voor Tabor de grote dobbelstenen uit die hij gaat gebruiken.

Ik heb ondertussen zelf al bedacht dat zelf volgen van de TEFL-course het waarschijnlijk voor mij niet gaat worden. Voegt niet zo heel veel meer toe. Maandje “ stage” op HHIS gaat me meer opleveren qua vaktaal Engels, moet daar nog wel verder over nadenken én natuurlijk moet het dan ook nog geregeld kunnen worden. Maar...... ik vind het zó leuk om deze mannen bloedserieus hier mee aan het werk te zien dat ik toch morgen met Nikki en Wanna hun praktijklessen ga observeren en van feedback ga voorzien. Er komen 13 leerlingen tussen de 8-12 jaar naar het taalcentrum. Zet hem op, mannen!!

Nog even gelopen langs het strand, maar het koelt niet af en boven de stad hangt een hele donkerblauwe lucht waarin prachtige oranje bliksemflitsen in te zien zijn. Krijg het helaas niet op de foto..... en ga ook steeds harder lopen, maar ik hoor geen onweer en er valt geen druppel.....

They gave you a kiss! Yeah, right ..........

Topdagje!!

Zoveel herkenning...... de weg er naar toe, het getoeter op dezelfde plek waar P-Kong altijd toeterde (uit respect bij een spirituele plek), hopen olifantenpoep en takken op de weg (maar geen olifanten natuurlijk), rechtsaf naar de waterval terwijl linksaf de weg naar school is. Was zó dichtbij! Jammer dat het vakantie is..... mis de kinderen, de teachers, de kokkin en het eten, mijn matras, de koude doucheslang, de stagiaires die me hielpen met lesgeven. Zo’n verschil ook tussen de kinderen van HHIS en de kinderen van Pala U. De kinderen van HHIS waren beleefd en gedroegen zich keurig, (af en toe een Fortnight dansje ) maar op Pala U waren ze vrolijk, brutaal, soms vies en vol luizen, maar vol vragen en enthousiast én springlevend!!

Lesgeven heeft aan beiden zijn charmes, hoor. Zou allebei prima vinden.

In Thailand “plans are always changing”: vanaf nu ben ik tóch decadent, op privétour geweest! Het leuke van op pad zijn met een Thaise gids en driver is dat ze natuurlijk een hoop informatie hebben over de plek waar je bent maar ook (als je ze er naar vraagt en zo nieuwsgierig ben ik dan wel! ) vertellen over hun eigen leven en hoe het voor hen is om in Thailand te wonen.

Mijn gids vandaag was Nan, 37 jaar en alleenstaand. Al 14 jaar gids en heel close met haar zus en nichtje van 7. Ze laat me een filmpje zien waarin haar nichtje op school voor publiek een lange aankondiging doet in het Engels. Moeder en tante hadden er niet veel vertrouwen in, ze wilde thuis namelijk geen Engels praten en dus ook niet oefenen. Beiden hadden bedacht dat ze na 3 zinnen zou gaan huilen. Maar de speech ging geweldig! Maar nichtje had zelf geen idee wat ze aan het vertellen was! Gewoon auditief uit het hoofd geleerd, haha. Maar keurige uitspraak!

Dit meisje zit op een “private” school. Dat heb ik me ook laten uitleggen, zal jullie er niet mee vermoeien.

Nan heeft me ook het verschil laten zien qua licht bij de Prahya Non Cave. Volgens haar moet ik in de Thaise winter (dec-feb) terugkomen om te komen kijken, dan is de lichtinval op zijn mooist..... (inderdaad wereld van verschil op haar foto’s) zet het wel weer op mijn wensenlijstje.....

Vorige bij de waterval heb ik bij level 1 gestaan terwijl het water over de bijbehorende brug kolkte. Nu zijn we doorgeklommen tot level 4.... het is zondag en er zijn veel Thaise families om te picknicken en te kamperen. Meestal gaan Thai tot level 3, houden niet zo van klimmen, zegt ze. En inderdaad, op level 4 is niemand meer. Worden wel ingehaald door 2 buitenlandse jongens die waarschijnlijk zo hoog mogelijk willen komen. Het gemak waar die twee mee klimmen.......

Ik breng het er redelijk zonder kleerscheuren vanaf, wel gestoken door iets op 2 plekken tegelijk in mijn hand bij het vastpakken van een klimtouw (een “Bee” volgens Nan) maar er is geen angel te bekennen. Ze druppelt menthol op de plekjes en de pijn is al snel weg. Bij het dalen stap ik 1x mis omdat ik de onderste knoop van het touw misgrijp en dat levert me een natte schoen op.

En Nan haalt haar standaardgrapje uit: ik steek mijn voeten tussen de zwarte vissen nadat Nan me heeft verteld dat ze niet bijten. En nee, dat doen ze ook niet, maar gaan wel aan je tenen hangen omdat ze denken dat die dingen voedsel zijn.....heel leuk, Nan! They gave you a kiss!!Hm, het voelde eerder als een zuigzoen!

Maar wel een prachtige plek en heeel veeel vlinders, echt heel mooi!!

We eten bij een local restaurant met weer heel mooi uitzicht en stoppen even bij een ananasplantage op de terugweg. Voor de boeren onder ons: supermakkelijk gewas! Je plant het, laat de zon het werk doen, het heeft geen water nodig, je laat het 10 maanden met rust en dan oogst je. Dat moet dan wel met de hand.... de ananasplantage geeft 3x een vrucht af. Enige nadeel: het levert je 2-3 bath per kilo op = 0,07 cent. De meeste boeren laten de planten nu dan ook gewoon uitsterven en stappen over op de Aloë Vera plant.

Bij thuiskomst “ff lekker douche!” ( ik moet hier altijd aan Francine denken van de groepsreis die dat in de nachttreinzo lekker op dr Brabants kon zeggen) en aan de cappuccino met appeltaart en ijs. Sla het diner gewoon weer over, zit alweer vol.

Straks nog even 2 uurtjes lopen op het strand tot zonsondergang. Morgen 2 uurtjes taalschool meemaken: benieuwd wat ik er van ga vinden. Kan die cursus ook in het Nederlands online doen, maar denk dat het me in het buitenland meer op gaat leveren.....

Decadent? Nee, dus ......

Vrijdag was even een bijtankdagje. Dutten, happen en lezen, blijkbaar even nodig na reizen, tijdsverschil (ook al ervaar ik dat niet als probleem) en indrukken van International School verwerken. En begonnen met online modules van British Council betreffende Special Needs. Aantal zijn er gratis en de verdieping kost 13 euro per module. Dat is te doen. Voor mij handig om de vaktaal rond SEN onder de knie te krijgen.

Vandaag regeldagje: dagtripjes geboekt!

Eerst mezelf kadootje gegeven voor mijn verjaardag: ga woensdag naar Koh Talu, klein privé-eilandje, dus dat is varen, onderwaterwereld bekijken, snorkelen en zwemmen. Een stukje van Thailand dat ik nog niet gezien heb. En alser een schommel is, laat ik me op de foto zetten......

Mijn 2e dagtrip boeken wilde niet zo lukken........! Na hangen en wurgen toch maar besloten een privé-tour te boeken omdat het heel lastig is een groepstour te boeken als 1 persoon. Vind het zelf nogal decadent om als 1 persoon op pad te zijn met privéchauffeur en privégids. En de kosten zijn ook flink meer!!Dat past meer bij nog wat oudere Amerikaanse dames in mijn beleving. Die ik aan de andere kant dan ook wel weer stoer vind, omdat ze het wel gewoon doen!

Maar goed: decadent past waarschijnlijk toch niet bij mij......... want na veel uitgezoek heb ik een superleuk dagje geboekt: Sam Roi Yot International Park met onderweg verschillende stops, stukje varen, Phraya Nakhon Cave (paleis in een grot op een berg) wat ik vorige keer al wilde zien! All inclusive. Geboekt, betaald en bevestiging gehad van TripAdvisor. Touroperator geïnformeerd over mijn pick-up adres en die appen doodleuk dat deze trip niet in hun service zit!! Verdorie!!

Dikke min voor TripAdvisor dit keer!! Dus alles maar weer gecanceld (hopelijk komt mijn geld wel terug.........volgens touroperator wel).

Heb mijn droomdagtrip maar weer laten waaien, ga nu morgen naar Pala U, rechtstreeks geboekt bij een touroperator. Ook leuk, maar toch........En geen idee of ik dat privé ga doen of in een groep........ maar ik ga!

Het is hier overigens 34 graden en door het windje heel aangenaam.

Ga zo verlate lunch doen (het is hier nu half drie ‘s middags). Dan lopen langs de zee en eind van de dag naar Cicade en Tamarinde om te genieten van muziek, theater en eten.

Fijne dag verder allemaal!