Vanmorgen om half 10 en met prachtig weer (mag van mij zo blijven totdat ik vertrek) in de auto gestapt voor de 1e voorbereidingstraining van Stichting Muses. Na even zoeken op de Nieuwe Herengracht (prachtig stukje Amsterdam!) het pand gevonden waar Muses is gehuisvest en op de gezellige zolderkamer daar ondergedompeld in wat me te wachten staat.

Die onderdompeling was echt even nodig om uit mijn recente toeristenstatus te stappen om de rol van vrijwilliger aan te kunnen nemen. Hoewel ik in Tanzania 4 jaar geleden de projecten heb bezocht van dochter Marloes tijdens haar buitenlandstage een jaar eerder om te kijken wat er nog over is van wat ze daar in gang had gezet en dus wel een idee heb van hoe dat in zijn werk gaat, was deze spiegel toch echt ook nog even nodig. Bedankt Muses!

Verschillende onderdelen komen op deze training voorbij. Welk type vrijwilliger ben jij (feestbeest, superwoman, de kerstman, de wetenschapper, de engel of de ego)? Flinke uitvergrote types waarbij je valkuilen duidelijk naar voren komen. Ik laat even in het midden in welke types ik mezelf heb herkend, dat mag iedereen zelf bedenken.......
Altijd goed om weer even bewust te zijn van je valkuilen (die ik inmiddels echt wel weet na jarenlang optrekken met mezelf).
Wat wil je eruit halen voor jezelf aan ervaringen? En welke kwaliteiten neem je mee? (die mag je ook zelf bedenken!).

Duurzaamheid is uitgebreid besproken. wat ga je daar brengen? Aan welke van de 17 Globals Goals (filmpje staat bij de video's) ga jij iets bijdragen? Flink portie idealisme die in de training terecht wordt teruggebracht tot je eigen kleine steentje bijdragen (en dat is echt genoeg) met respect voor de cultuur daar en een cultureel sensitieve houding: open, sensitief, empatisch, eerlijk, respectvol en vanuit nieuwsgierigheid. Zonder oordeel en zeker niet vanuit ons westerse perspectief maar vanuit het perspectief van de lokale bevolking. De TedTalk van Ernest Sirello laat dit op humoristische wijze zien (zelf even intypen op YouTube, de link laat zich niet kopiëren) met als titel: Wil je iemand helpen? Hou je mond en luister!

Omdat we allemaal met kinderen gaan werken, wordt ook het onderwerp hechting besproken. Met als belangrijkste tip: laat het zorgen voor kinderen over aan de vaste begeleiders/verzorgers (zij blijven, jij gaat weg) en pak activiteiten in groepsverband op (dus niet al jouw aandacht voor dat ene verlegen meisje). Leer begeleiders/verzorgers hoe ze dit kunnen oppakken. Dit onderwerp wordt in een 2e training nog verder uitgewerkt net als de ontwikkeling van een kind in een ontwikkelingsland. Deze verloopt namelijk anders.

Het uitspelen van lastige situaties die je tegen kunt komen, was best even confronterend "ik vind dit nu al eng!".
En ja, zo'n zolderkamer is wel even anders dan zo meteen in het land waar je gaat werken. Petje af voor de 7 jongeren van vandaag die ondanks dit confronterende stukje, toch de uitdaging aan gaan. Het gaat ze zeker veel opleveren! Een stevig stuk zelfkennis en zelfvertrouwen. Ervaren dat je kunt omgaan met lastige situaties en dat je daar ook weer uitkomt. En dat als er iets mis gaat dat dat niet het eind van alles is. In de volgende situatie pak je het gewoon anders aan. Leuk om voorbeelden vanuit mijn eigen ervaring te kunnen vertellen! Dat krijg je als je al wat meer levenservaring hebt én ook dan gaan er nog steeds dingen mis!

Dank aan beide trainers voor het voorbereiden en het delen van jullie eigen ervaringen!
Met jullie tips als "wees een oen" en "hoe ziet jouw stoplicht eruit" zijn we zeker goed voorbereid!