You tube en koele waterflesjes

Donderdag: echt beroerd geslapen! Lag om 00.00 uur nog steeds naar het plafond te staren..... om 02.00 uur weer wakker. Zucht.....Zie een appje van collega Jolanda dus maar even wat heen en weer appen.... haha Jootje, je had vast niet door dat het bij mij2 uur ‘s nachts was...... en om 06.00 uur weer klaarwakker!

Ik ben kats verbrand op mijn buik en had dat pas gisteravond na het eten door..... echt mega...... prikt als een gek ...... dus weer even geen zon voor mij....het weer is wel prachtig nu......maar ik wacht maar op de bewolking van vanmiddag......Aftersun smeren en steeds koelen met waterflessen uit de koelkast, echt slimme Jetteke.....

Node vindt dat ik best alle vakanties naar Thailand kan komen om les te geven, parttime lesgeven noemt hij dat. Ehm, dat kost klappen met geld, Node! Of gewoon fulltime aan de slag op een internationale school: dat doet een Australische vriendin van hem ook. Maar om echt Engelse les te kunnen geven op een internationale school willen ze vaak dat je een ‘native speaker’ bent (dus Engels als moedertaal). Zeker op een IS waar geen Nederlands wordt gegeven.Maar ok, er liggen zeker kansen hier op dit gebied, das waar.

Hm weinig bewolking en het is vreselijk warm en benauwd. Zelfs Indy heeft er last van en die zou het toch gewend moeten zijn..... dag loopt een beetje anders dan ik had verwacht.....Node is door zijn rug gegaan..... voor ons alledrie ff niet zo’n superdagje dus. Behalve Lilly, die heeft nergens last van, heeft plezier, maakt gezellige praatjes met de gasten die komen eten, schuift bij iedereen even aan. Ik zei al: die krijg je niet zo snel gek. Haha ze doet ook rustig uren over een zak knoflook pellen, kijkt 100 keer ondertussen op haar telefoon, appt, stuurt me foto’s en niemand die zich er verder druk over maakt.....

Het wordt voor mij zelfs een You Tube avondje, gun mezelf gewoon even een paar uurtjes filmpjes kijken; nieuws, ideeën voor school, muziek luisteren. Ook wel weer eens lekker!

En...... ik ben niet meer de enige gast.....er hebben 3 Chinezen ingecheckt en helaas kennen ze geen Engels..... mijn privé balkon moet ik nu delen.....

Mijn boek ook bijna uit! Heb Zoya Phan ook maar eens opgezocht op de social media voor de actuele situatie; ze strijdt nog steeds voor erkenning van de Karengemeenschap en als mensenrechtenstrijder. Bijzonder!

Mis mijn vrijwillersstatus wel! Paar daagjes luie toerist is prima, maar het wordt ook weer tijd voor actie.....

Wake up call, bikinirood en Mexicaans eten

Woensdag: Eco café is dicht op woensdag maar voor mij is er wel ontbijt!

Was er al op tijd uit; kreeg een wake up call om 07.00 uur ......!!Lastig opnemen zonder bril, bedenken wie het is, huh? Zie ik dat wel goed?, opnemen: ‘ Goedemorgen’ horen. Ehm dat was een andere reis, toch? Weggedrukt, bril op (ja, goed gezien!) en toen teruggebeld: ja hoor, weer ‘Goedemorgen’! Vervolgens: ‘leuk om je stem ff te horen maar ik bel eigenlijk per ongeluk’. Ga maar weer lekker slapen......’Grapjas!

Dus niet, wil op tijd ontbijten zodat Node en Indy iets hebben aan hun vrije dag.English breakfast, superlekker! Krijg 2 flinke mokken cappuccino. Node heeft me een paar dagen geleden ‘geüpgrade’ naar grote mokken. Heel lekker en heel goed voor mijn lijn, not!

Om 10.00 uur lekker naar het strand, bewolking, windje en zon. Lekker! Uurtje gelopen, uurtje gelezen, uurtje teruggelopen. Meh, boerenbruin is nu bikinirood......dat is wel heel lang geleden!

Weer telefoon: morgen “reünie”, erg leuk!!!

Over half uurtje staat Lilly voor de deur. Ook zin in!

Heerlijk gegeten bij een Mexicaans restaurant. Met Lilly, haar Nederlandse vrienden Harriët en Joost en 2 nichtjes van ze. De meiden zijn voor het eerst in Thailand, Harriët en Joost wonen grotendeels hier. Erg grappig: Harriët was docente op de middelbare school en wordt nu enthousiast over mijn teaching verhaal. Ik vertel haar dat Green Lion ook in Hua Hin op 2 scholen dit project draait en dat ze ook Highschool erbij willen pakken (volgens de informatie van Kate). Misschien mogelijkheden voor Harriët? Als vrijwilligster uiteraard (een ochtend?). Ze volgt ook Thaise les dus dat is mooi!

Een van de meiden gaat straks aan de Pabo beginnen.... Harriët ziet haar al stage lopen in Thailand. Wat op een internationale school waar ze ook Nederlands geven overigens prima kan. Heb daar al diverse verhalen over gehoord! Helaas is dat niet in HuaHin maar wel in Bangkok of Rayong. Had zelf ook nog wel een kijkje willen nemen in Rayong (adres en contactgegevens al in de telefoon gezet) maar van afgezien door de reistijd (eerst terug naar Bangkok en dan hetzelfde stuk doorreizen naar Rayong; weet nu pas dat ik ook met de ferry over had kunnen steken naar Pattaya en dan naar Rayong; dat had de helft reistijd gescheeld). Nou ja, pech.

Lilly is een pittige tante! Heeft veel gereisd, heel lang goede baan met goed salaris gehad bij een Chinees bedrijf, marketing. Duikster en al op veel plekken gedoken. Ik hoor o.a. verhalen over Monaco, Mexico, Guinee en China.Is haar man een paar jaar geleden verloren aan kanker. Doet al 15 jaar aan yoga en meditatie. Deze dame is niet gek te krijgen, schat ik in. Ze kan ook nog de Tarotkaarten voor me trekken.....

Mocht ik in Thailand willen wonen, dan kan ik wel een stuk van haar huis krijgen, want dat is veel te groot. Kan ik mooi hier les blijven geven, zegt ze.Ze is hoogst verontwaardigd als ze hoort dat ik nog lang niet met pensioen kan! Nee Lilly, dat duurt nog minstens 15 jaar!

Moet ik in de zomervakanties maar steeds naar Thailand komen.....

Als ik wil, kan ik nog een paar keer met haar op pad. Vrijdagavond komen Harriët en Joost bij Node en Indy eten, zaterdag is er een feest mét eten en vrienden bij Lilly thuis. Ze bakt taarten op bestelling (superlekker!). Haar zus heeft in Hua Hin een Thais koffiezaakje en volgens Harriët moet ik daar echt naar toe. Zondagmorgen waarschijnlijk.

Lijkt erop dat mijn weekend nu al is ingevuld, maar ik hou ook nog maar even slag om de arm..... wil ook niet nu al alles dicht timmeren.

Volgens Joost kan ik maandagmorgen prima met de bus van 06.00 uur naar Bangkok. In de regel doet hij er 3 uur over. Dan ben ik prima op tijd op het vliegveld. Het is maandag, geen feestdag, en het is dan nog vroeg. Of er moet een ongeluk gebeuren onderweg.....

Andere optie is zondag al naar Bangkok reizen en daar dan weer een overnachting boeken ergens..... trekt me nog niet heel erg.

Ook nog maar even polsen bij andere mensen wat wijsheid is.....

Wil eigenlijk nog niet aftellen.......

Pauzedagje

Ik blijf maar gewoon in het ritme van wegschrijven en posten.

Dinsdag: Node zet een mega-ontbijt voor mijn neus! Ik vertel hem dat me dit uren gaat kosten om het op te eten..... hij wil zeker weten dat ik goed en genoeg te eten krijg.......Haha, dat is echt geen probleem in Thailand met al die koks.

Vervolgens nodigt Lilly me uit om morgen mee uit eten te gaan in een Mexicaans restaurant met Nederlandse vrienden. Leuk! Ze haalt me om 17.00 uur op. Ze maakt cheesecake en koffie als toetje. Goed dat ik het weet: zal zorgen dat er een gaatje overblijft. Node en Indy gaan misschien ook mee, maar Indy is niet lekker. Zag het gister al: witjes en stil. En wat ik van Node begrijp, heeft ze pijn en moeite met het bewegen van haar arm en hand. Hm...ze heeft morgen een afspraak met de dokter.

Ik heb inmiddels een tripje gevonden met een privégids naar Praya Nakhon Cave en Khao Sam Roi Yot National Park. Maar Node vindt dat ik even moet wachten met boeken omdat het etentje morgen wellicht ook plannen oplevert. Ook prima: hou ik dit nog even achter de hand.

Hou echt rustig dagje vandaag: even niet naar het strand. Goed voor mijn knie en even geen zon is ook beter. Na het ontbijt in slaap gevallen op de bank op mijn verdieping..... heb deze verdieping voor mezelf omdat er nog steeds geen andere gasten zijn.... kan privé zitten op het balkon ( vooral heerlijk in de avond; behalve dan de muskieten!) en ook op de bank met openslaande deuren naar buiten..... en even extra water drinken.

Ga eind van de dag nog wel even op het strand kijken.....

Beetje gegeten in het cafeetje. Lilly maakt een beeld van één van de hondjes met een soort papier-maché. Die verkopen ze dan. Hebben elkaars kinderen even bewonderd en foto gemaakt van ons tweeën in het café. Ze vraagt of ik straks meega naar de markt en dan met een tuktuk weer naar “huis”. Maar er is me nog teveel zon en 31 graden en ik denk dat ik beter even uit de zon kan blijven.... wel weer lief!

Indy even gesproken, het gaat iets beter dan gisteren, zegt ze. En als ik het goed begrijp is ze vannacht nog naar het ziekenhuis geweest.....allerlei testjes gedaan maar er komt niet echt iets uit. Gelukkig zit er al wat meer beweging in haar vingers.

Ik ga er zo ook maar een ORS ingooien, even wat aanvullen, geloof ik. Gister teveel vocht verloren waarschijnlijk.

En nu de zon weg is, nog even langs het strand lopen........

Half uurtje gelopen op het strand, vissersbootje gevolgd die ook echt heen en weer met netten aan het slepen was terwijl tegelijkertijd iemand een vis aan het teruggooien is in zee omdat het arme beest op het strand is aangespoeld.....

Tijdje staan kijken naar 4 Chinese meisjes die erg druk zijn met foto’s maken. Een in badpak die graag mooi op de foto wil en daaromheen 3 vrolijke springin’t velden die gek lopen doen en luchtsprongfoto’s willen maken. Moeders is er maar druk mee..

En een heel lief oud echtpaar dat hand in hand langs het strand loopt....schattig!

Deze dag is ook alweer voorbij. Op naar morgen....

Laatste week: verbrand, zere knie en Maarten

Maandag: op tijd ontbijt! Met het plan om vanmorgen te wandelen naar the Fishing Village en Rabakhati Park (waar de 7 standbeelden staan).

Na het ontbijt nog een hele tijd zitten kletsen met Lilly. Zij werkt hier en sinds 4 jaar getrouwd met een Nederlander uit Alkmaar. Ze is bijna 51. En woont zo’n 30 kilometer van Pala U waterfall. Op de menukaart hier staat Lilly’s applepie volgens Nederlands recept. Die ga ik na mijn wandelen proberen!

Zaterdag of zondag kan ik misschien nog met haar en haar man en nog een Nederlander op pad. We gaan het zien.

Ik trek eerst mijn eigen plan.

Het weer lijkt goed maar ik ga gewapend met een grote paraplu op pad. Ook handig om de straathonden van me af te houden, zegt Lilly. Heb tot nu toe geen last gehad van die beesten maar je weet maar nooit. Er kan een agressieve tussen zitten. In de regel zijn ze banger voor jou dan andersom.

Geen last van straathonden gehad, allemaal lieverdjes. Begonnen met lopen op het strand, toen fishing Village bezocht. Dat had ik natuurlijk vanmorgen vroeg moeten doen, nu was de actie al klaar. Alle vis lag al keurig bij de kraampjes in het ijs. Vraag me af wie dat allemaal gaat op eten? Neem aan dat de bezoekers nog moeten komen, heb er maar een paar gezien.

Via Maps.me mijn weg gezocht naar Rajabhakti Park waar de 7 beelden staan van de koningen. Onderweg paar keer paraplu opgestoken, de ene keer voor de regen, de andere keer voor de zon. Maar ik heb ze gezien! En ze zijn absoluut erg indrukwekkend. Was alleen vergeten om de juiste kleding in mijn tas te stoppen..... net als bij een tempel moest je netjes gekleed zijn...dus heb ik van een afstandje moeten kijken. En ik heb onderweg ergens mijn knie beetje verdraaid. Even rustig aan de komende dagen. Was wel een loopje van 10 km. Node vertelt me bij terugkomst pas dat er ook fietsen zijn die ik kan lenen: was beter geweest.....Terug weer een uurtje op het strand gezeten en ai, heel klein beetje verbrand.......echt een toerist......

Om 16.00 uur teruggegaan om te douchen en Lilly’s applepie (zoals beloofd) te eten, heerlijk! Lekker veel appel (plaattaart!) bolletje ijs en potje Engelse thee erbij. Gevolg: ik zit weer bommetje.

En pffff ik ben nu echt moe..... weer avondje balkon zitten, lezen, facetimen, Ben zelfs ook al beetje begonnen met voorbereiden op school door wat ideeën te verzamelen op Pinterest etc. Heb nu toch tijd zat........ schakeltijd.......

Kijk ook even NOS live: Maarten van der Weijden is gestopt met zijn zwemtocht. Diep respect voor deze held; het is al weer bijna 15 jaar geleden dat Martin (mijn broer en beste vriend) is overleden aan deze verraderlijke ziekte... en toch is hij nu ook een beetje in Thailand want waar ik ben, is hij ook altijd......

Ik weet inmiddels wat loslaten is: anders vasthouden.

Dikke knuffel en kus voor iedereen!

Toch een post: weer zo’n verrassend dagje!

Zondag: prima geslapen, laat ontbijtje genomen, pas om half 10. Om te beginnen krijg ik een megagroot bord met fruit: watermeloen, appel, ananas, banaan, papaya en dragonfruit. En bloemetjeswater. Dat is al een ontbijt op zich! Toch ook nog maar een panini besteld met kip, groente en gesmolten Goudse kaas. En heerlijke latte. Ik kan mijn lunch wel overslaan.

Bij het ontbijt zitten 3 vaders met hun kinderen: Nederlandse expats. Dat is echt heel gek om te horen na ruim 3 weken Engels en Thai. En ook hun kinderen switchen heel makkelijk in hun praten van Engels naar Nederlands en andersom.

Volgens het weerbericht is er vanaf 12.00 uur minder regen. Ik ga toch gewoon langs het strand lopen, gewapend met een paraplu. Node en Indy doen mijn was, yes! Op zijn Thais (zonder droger) en dus duurt het 48 uur voordat ik het weer terug heb. Prima, ik heb de tijd, toch?

Tripjes bekeken, ik wilde graag naar de Erawan watervallen en met de trein over de Birma spoorlijn. Maar boeken lukt niet omdat ik alleen ben en je vanaf 2 personen pas kunt boeken. Das balen!!

Inmiddels zit ik nu toch al 3 uurtjes op het strand! Paraplu in mijn tas.Ben eerst naar Kao Takiab gelopen. Waar -tig apen wonen maar daar heb ik niet zo’n zin in (deze zijn vervelend!) dus alleen wat foto’s gemaakt van de staande Buddha. Stuk teruggelopen, plekje uitgezocht en lekker verder gelezen in mijn boek: Little Daughter van Zoya Phan. Waargebeurd verhaal van Zoya Phan, die opgroeit in een Karen Hill dorp in Birma. Tot haar 14e heeft ze een gelukkige jeugd in het regenwoud. Dan valt het Birmese leger haar dorp aan en vlucht ze naar een Thais vluchtelingenkamp (zo is ook mijn Karen bergstam in Thailand terechtgekomen en ze worden nog steeds beschouwd als vluchtelingen, ook al wonen ze er al meer dan 40 jaar). Het is een slimme meid en ze krijgt de kans om met een scholarship te studeren in Bangkok. In 2004 vlucht ze naar de UK en vraagt asiel aan. Daar wordt ze tijdens een ‘free Birma march” geïnterviewd door de BBC en wordt ze het gezicht van de onderdrukte Karen bergstammen.Wat een mazzel dat ik juist dit boek tegenkom in de boekenkast van mijn B&B! Heb een week om het uit te lezen! Dat lukt wel nu mijn tripjes in het water dreigen te vallen.......

Ben nu nog aan het lezen over haar jeugd waarbij ik een heleboel dingen kan plaatsen over het leven van “mijn” Karen Hill kinderen.

En om half 5 weer terug in mijn cafeetje! Waar ik uitbundig wordt begroet door de huishondjes! Dat is altijd leuk thuiskomen. Wat een lekker eten hebben ze daar! Node heeft al door dat ik steeds iets anders bestel: ik wil alles proeven!!

Net lekker zitten kletsen. Node heeft wel ideeën over wat ik kan bezoeken en hoe. Privé driver is een goede optie om in 1 dag 2 nationale parken te bezoeken. Kunst is dan wel om een goede dag uit te kiezen met zo weinig mogelijk regen, zegt hij. En hij gaat morgen even praten met Nederlandse vrienden of zij wellicht ergens naar toe zouden willen en of ik dan mee mag.......

Indy komt me net 60 euro brengen die de cleaning lady in mijn kleren heeft gevonden. Nou ja zeg! Ik heb alles 2x nagekeken!!!

Ze gaan zelf vanavond naar de Night Market en woensdag naar Pala U waterval. Ik mag ook gerust met hen mee, maar ik ben op beide plekken al geweest.

En al helemaal geweldig: ik mag de keuken gebruiken als ze weg zijn, om thee te maken of drinken te pakken. En als ik zat ben van mijn kamer (als hij gaat vervelen, zegt Node) mag ik verhuizen naar een andere kamer. Het is toch geweldig!

Indy en Node zijn vertrokken op hun scooter, ik heb hier het rijk alleen. Beide hondjes bewaken het huis, het café en mij! Ze laten de boel ook gewoon open, wat een vertrouwen.... mooi!

Ben weer heel benieuwd wat deze week me gaat brengen........!

Week 4: back naar het toeristenbestaan

Zaterdag: start van toeristenweek.

Laatste nachtje helaas niet meer in mijn huisje..... zat vol met Chinezen. Dus heb ik bij Marian en 2 andere Franse meiden op de kamer geslapen. Gisteravond nog met Marion, See en Poo naar de Cicade geweest. Poo heeft zelfs een cadeautje voor me gekocht. Een houten boekenleggertje met mijn naam erop: lieve meid!

Slecht geslapen: om 03.00 uur waren er nog steeds Engelse meiden aan het bellen met het thuisfront voor onze deur. Manon heeft een keer gevraagd of het wat zachter kon, dat lukte.......... voor 10 minuten.

Laatste keer ontbijt: Gilbert heeft al een bordje met lekker eten voor me opgeschept! Iedereen krijgt witte rijst en ik heb rijst met ei en groente. VIP, volgens Marian. Superlief weer! Afscheid genomen en hem uitvoerig bedankt voor al mijn ontbijtjes, lunches en diners!

Afscheid genomen van See die vertrekt naar Singburi.

Om 10.00 uur vertrokken van Greenway Resort: Poo, Marion en de Franse meiden afgeleverd bij de minivans (gaan naar Bangkok), was even gedoe omdat ze de bagage in een andere minivan wilde vervoeren dan waar ze zelf in moesten. Dat leek Kong geen goed idee! Dikke knuffel van Poo, ze vindt het echt moeilijk (stay strong, Poo!). Toen nog een Chinees afgeleverd bij het busstation voor Bangkok AirPort. En daarna heeftKong me keurig afgeleverd bij mijn nieuwe stekkie. Topdriver en coördinator!! Hoop dat hij het wat rustiger krijgt want hij zit dag en nacht achter het stuur om iedereen maar te vervoeren en te gidsen. En natuurlijk ook hem uitvoerig bedankt! Of ik volgend jaar wel terugkom!

Mijn nieuwe stekkie zit er top uit! Gezellige B&B met de Cicade en Tamarinde op loopafstand en 5 minuten lopen naar het strand. Wordt ontvangen met 2 glaasjes blauw gekleurd water, al gezellig gekletst met gasten en gastvrouw Indy en kennis gemaakt met hun hondjes. Er zit een heel klein cafeetje bij met verse sapjes, koffie en een heerlijke menukaart! Mag nog kiezen ook uit 2 verschillend ingerichte kamers. En dan pas voel ik hoe moe ik eigenlijk ben...... dus eerst maar even slapen.......

Heerlijk gegeten in het cafeetje! In het gesprek vertelt de gastheer dat zij 2 leerlingen van Pala U High school hebben opgeleid voor de horeca en natuurlijk ook om hun Engels te oefenen. Één van hen is nu 23 en werkt nu hier in HuaHin in een hotel. Goed om te horen dat er kansen zijn voor deze kinderen!!

Het strand ligt op 1 minuut lopen! Maar ik ga helaas op het verkeerde moment. Hele tijd heeft de zon geschenen en op het moment dat ik beetje ben bijgetankt en heb gegeten gaat het regenen. Toch maar langs het strand gelopen........

Daarna lekker gedouched en nu met een Engels boek uit de boekenkast hier in de huiskamer lekker lezen en zo weer lekker wat eten. Drinken en nootjes al ingeslagen bij de 7eleven. Mijn kaarsje gaat vanavond weer even vroeg uit, denk ik.

P.S. Eind van de week zal ik mijn toeristenweekje nog even posten en daarna is mijn reisblog 2018 compleet.

P.S. Er blijken deze week geen gasten te zijn. Next week weer wel, nu is me even niet duidelijk wanneer next week begint.... maar voorlopig heb ik dus het hele guesthouse voor mezelf. Alsof ik in HuaHin woon...... want het is gewoon een heel leuk huisje met leuke binnen-en buitenruimtes en gezellig balcon.

Week 3: vrijdag de laatste dag!!

Vrijdag: laatste dag lesgeven.......

We zijn allemaal vroeg wakker, alvast inpakken en aan het ontbijt. Er staat een grote truck bij school, de chauffeurs zitten in de buitenkantine en één van hen zit aan een flinke fles bier: het is nu 07.50 uur.

Ze hebben hun vracht afgeleverd: schoenen en sokken voor de kinderen.

En voor de verandering regent het weer eens. Na een hele week regen voelt alles klam en vochtig. En tegelijkertijd wen je daar ook aan.

Het wordt nu wel wat gevaarlijker voor de huizen van sommige kinderen! Een aantal moeders halen voor de lunch hun kind al van school omdat er gevaar dreigt voor overstroming.

Laatste ochtendje lesgeven gaat snel....... te snel......... ik overhandig mijn materiaal aan één van de teachers. Ik heb het niet meer nodig, de school heeft op zich materiaal genoeg maar hij is er toch blij mee.

Zit nu te wachten op Kong die ons komt halen. Uurtje terugrijden, dan hopelijk lekker douchen! Dutten, vervoer regelen voor morgen en vanavond Cicade en Tamarinde Market.

Ik weet nu dat je om hier in dit nationale park (rimboe dus) te wonen je geen watje kunt zijn. Kinderen moeten hier voor zichzelf op kunnen komen, zich staande kunnen houden in de meest slechte omstandigheden, voor zichzelf kunnen zorgen. Dat leer je hier ook op school, met redelijk onderwijs voor zover ik dat kan beoordelen, met taken voor en na school, mét stokslagen, met elkaar flink te lijf gaan, met uren sporten ook in de regen en scoutinglessen, met niet opgeven, gewoon doorgaan, maar ook met heel veel humor en veel lachen! Het moeten overlevers worden anders red je het hier niet.

Ik heb heel veel respect voor de mensen die deze school draaien, de kinderen én hun ouders.

Bijzonder dat ik hier 3 weken deel van mocht zijn......... kapkun ka!

Week 3: de laatste donderdag........

Donderdag: bij het opstaan is het droog!

Ochtendje lesgeven in 6th, second and 1th. De Engelse teacher is er niet vandaag. Dus geen leraar voor de klas.

Sixt gaat prima, herhaling van wat we in mijn 1e week hebben gedaan over het weer en de seizoenen. Verdelen ons in de groep en herhalen en ik kan met de kids die al klaar zijn verder.

Dan 1th, bedenken dieren en kleuren. Beginnen weer met zingen! Dan ga ik snel gekleurde krijtjes halen want nu is er alleen wit. Als ik terugkom is er 1 manneke dat dwars is en niet wil werken maar juist anderen steeds behoorlijk stoort door ze te knijpen, slaan etc. Ik zet hem achter in de klas naast mij. Oei, dat maakt indruk. Hij produceert zelfs krokodillentranen maar ik ken hem goed genoeg nu om te weten dat het inderdaad nep is. Als hij een tijdje goed gewerkt heeft, wil hij terug. Mag, maar dan wel stil. Je hebt nog nooit zulke overtuigende ogen gezien...... geef hem de kans. Het gaat even goed en dan heeft hij zijn liniaal omgebogen tot bril. Die pak ik dus maar af. Dat is volgens hem niet de bedoeling maar gaat wel gebeuren!! Tot het eind van de les. Werken doet hij niet maar is nu wel rustig.

Aan het eind van de les krijgt hij hem terug. Hij wil niet op de eindfoto. Staat bij de deur naar buiten te kijken. Als ik naar de volgende klas wil, mis ik mijn schoenen. Hij heeft ze al keurig bij de volgende klas neergezet...... daar bedank ik hem natuurlijk uitvoerig voor!

Deze klas heeft het volgende uur geen teacher. Ik overleg met Poo en we besluiten dat ik met deze kinderen weer ga bellenblazen en dat zij met Constantin en Marian second gaan doen. Dat blijkt een pittige klus voor ze. Poo grijpt zelfs naar de stok om ze in bedwang te houden.

Na de lunch moeten er 4 jongens samen kniebuigingen maken omdat ze te laat waren. Als ik vraag aan Ko hoe vaak dat moet, zegt hij: 500. Ik roep verontwaardigd: 500?! Nou ja, ok, dan mogen ze stoppen bij 200. Grapjas!! En inderdaad, ze mogen stoppen bij 200.Weet nu nog niet of hij mij voor de gek hield: hij had in ieder geval weer dikke lol.

Een van de vier is mijn speciale manneke uit 1th grade. Ko vertelt dat hij nu voor het 4e jaar in 1th grade zit. Er wordt me een hoop duidelijk. Maar de laatste dagen is hij goed bezig! En als hij me ziet, gaat hij ritmes klappen........

Eigenlijk zouden we vrij zijn maar we doen nog 1 klas omdat er geen teacher is: 3rd.Loopt lekker!

Nu ff bakkie koffie en dan weer volleyballen? Voor de laatste keer......... Hebmet Constantin samen een echte training gegeven aan 6 meiden. Die hebben we gewoon weggeplukt bij de teacher omdat deze meiden er steeds naast stonden. Konden we bovenhands even goed uitleggen qua techniek en goed oefenen met hoog spelen. Ik denk dat deze meiden een voordeeltje hadden vandaag!

Constantin, Marian en Pu zijn nu aan het fietsen naar de brug. Er zijn 3 fietsen en ik ben er al geweest, dus prima.

Morgen nog een half dagje en dat zit het er echt op....laat alles wat ik had meegenomen aan materiaal hier achter. Ik ben blij met mijn break van vrijwilliger naar toerist maar afscheid nemen is wel een dingetje.......

Toch volgend jaar nog maar weer gaan kijken? Wie weet.......?