Donderdag: weer goed geslapen. Met de waaier aan, in mijn lakenzak, laken en deken erover. Heerlijk!

Bij het ontbijt hoor ik dat we vandaag weer op olifantenjacht gaan!! Duimen dat we ze nu gaan zien! Het is al 3 dagen redelijk droog.

1e uurtje klas 4. Stelde niet veel voor, Maar ik heb nu wel de lerares Engels even in actie gezien. Zit nu voor de muur te wachten op 1st class, hebben nog les bij de kleintjes. Het is overal erg rustig vandaag! Klassen zitten bij elkaar in met een teacher, hele andere dimensie. Geen rondrennende, gilllende kinderen vandaag. Bij 1st laten we ze om de beurt een dier uitbeelden en dan raden wat het is. Engelse woord op het bord en na 10 woorden overschrijven en tekenen. Bij second gaan we weer verder waar we gister gebleven waren. Loopt lekker.

Er staat een weegschaal en een lengtemeter op het centrale plein vandaag. Jaarlijkse Gezondheidscheck!

En ze krijgen vitaminepillen. Volgens See ook maar 1x per jaar..... Alle kids ruiken vandaag fris en hun nagels geknipt. Hoop maar dat dat vaker gebeurd dan 1x in per jaar.

Terwijl ik sta te kijken naar het meten, zie ik een jongetje op zijn tenen staan. Ik kan het niet laten en laat “ahum” horen. Dat levert hem een tik op met de liniaal van de leerlinge die het moet regelen. En even later worden zijn oren omgedraaid door een teacher. Opnieuw!

Bij de lunch wordt plotseling een jongen gebeten door de hond die hier de baas is. Hij krijgt met de stok (de hond natuurlijk) maar dat gaat me (sorry!!) echt te zacht! Even later gebeurt het weer bij een ander jongetje! Gewoon uit het niets, hij gromt ook niet of zo..... zet gewoon zijn tanden erin. Iedereen voelt zich een beetje opgelaten door de situatie, merk ik. Het 1e jongetje huilde niet maar het 2e jongetje is intens verdrietig. Arm kind! Het is ook nog echt zo’n lieverdje, om op te vreten.

Het schoolhoofd wil weten hoe oud ik ben. Hij heeft dezelfde leeftijd, zegt hij. En of ik een volleybaltrainer ben? Ja! Number one? No!!!! Moeten ze weer erg om lachen. Jammer dat ik geen Thais kan versta, ik weet zeker dat ik af en onderwerp van gesprek ben. Af en toe vertaalt See wat maar vast niet alles! Vraag me af hoe er over me wordt gedacht: grappig dat ze nu zelf ook met vragen komen. Of het klopt dat ik 3 weken naar de school kom? Ja hoor! De meeste vrijwilligers lopen hier over het algemeen 1 week rond. Op zich kan dat hier makkelijk, je hebt maar 1 taak: Engels geven. Hechting is hier ook niet echt een issue. Ze hebben allemaal een thuis (ook al is dat geen gemakkelijk bestaan) en de school is een 2e thuis. Je staat 1 uur voor een klas, dus je ziet verschillende groepen in verschillende samenstellingen.

Na de lunch krijgen de kinderen instructies van het schoolhoofd om de hond weg te jagen met een steen of een stok als hij naar ze toe komt. De hond moet zijn plaats leren.....hij mag de baas zijn over de honden, niet over de kinderen.

En er worden nieuwe tandenborstels en tandpasta uitgedeeld aan alle kinderen,

Oh en gister liep ik om 13.00 uur langs de kleuterschool. Daar lagen ze allemaal op een kleedje te slapen, zo schattig! Helaas geen foto!

Op olifantenjacht gaan we na het diner. Hopelijk is de kans dat we ze zien dan groter. Vanmiddag dus vrij, ik ga maar even dutten en misschien straks weer volleyballen?

Uurtje geslapen, half uurtje in de buitenkantine met zoete koffie, zoete bananen en water en mijn boek. Weer een uurtje gevolleybald met wat meiden en 3 jongens. Jongens met veel humor en toneelspel. Bij alles wat niet lukt, laat ik non-verbaal zien dat ik teleurgesteld ben. Ze pochen namelijk nogal dat ze heel goed zijn. Een van hen doet nu steeds 10 push-ups als hem iets niet lukt. We lachen wat af en ik zweet me het apezuur! Volleyballen met 30 graden en op mijn bergschoenen is niet echt een goede combinatie. Na een tijdje komt See ook meedoen, leuk!

Ga voor diner nog even gauw omkleden. En dan na het diner op olifantenzoektocht. In de auto van de “ego”teacher naar de rangers. Auto ziet eruit als een barrel, heeft knalroze leren bekleding!, maar rijdt als een tierelier!! En dan komen we, voordat we bij de rangers zijn, een olifant tegen op de weg! In zijn achteruit! Olifant (een grote!) loopt ons tegemoet en heeft de gang erin. Teacher stuurt zo snel mogelijk achteruit.......Auto achter ons wil eigenlijk niet achteruit rijden maar door. Hij gaat ons voorbij en rijdt langs de olifant. Dat doet de teacher besluiten er ook maar langs te rijden, wat de olifant niet leuk vindt! Hij trompettert behoorlijk en doet flink stappen richting ons. Gassen!! See was nog zo clever om het ook te filmen, even kijken of ik het van haar Insta af kan halen.

Even later zijn we bij de rangers. Met 5 rangers, See, en 1 van mijn volleybalmeiden gaan we op pad in een truck/jeep waarbij we gewoon op een losse plank op de laadbak zitten. Ik zit vooraan met mijn volleybalster en 1 van de rangers met een zoeklicht. Retespannend vind ik het! Ik wil ze graag zien maar ehm in het donker bovenop een open truck?

Vind het rijden wel leuk, bedenk dat ik waarschijnlijk niets meer ga zien, want dan moet je wel heel veel geluk hebben, toch? Verkeerd gedacht: na een tijdje komen we auto’s tegen die seinen met de koplampen en dat betekent....... olifant. Ik ga rechtop zitten want nu wil ik het natuurlijk niet missen. En het is gaaf!! De ranger rijdt er zo snel mogelijk op af wat de olifant het bos in drijft met luid getrompetter. Even later gebeurt het nog een keer.

Als we de route heen en weer hebben afgelegd willen ze nog een keer de route doen...... want.......... ik heb nog geen foto’s genomen, zeggen ze. Oh shoot, ben vergeten me als een Chinees te gedragen. Heb dat ding gewoon in mijn broekzak zitten..... ik twijfel wat want het volleybalmeisje heeft het koud, zit in haar schooljurkje. Maar ze wil zelf ook nog wel een keer dus gaan we er nog een keer op af! En het lukt, we zien weer een olifant. Heb deze keer de video mee laten lopen, is redelijk gelukt. Als je tenminste weet dat ik een olifant aan het filmen ben...... rangers tevreden want de toerist heeft een foto! Inmiddels ligt het volleybalmeiske tegen me aan te slapen.

Aan het eind van de route stappen we weer over in de auto van de teacher. Die rijdt flink door op de terugweg, maar met een prima rijstijl en weet precies waar de gaten in de weg zitten. We rijden het dorpje in om het meiske thuis te brengen; zo krijg ik mooi zicht op de huisjes van de leerlingen. Op palen, van hout, geen meubilair, 1 lege buitenruimte en 1 lege binnenkamer is wat ik kan zien. Zal nog eens proberen er een foto van te maken. Vind het ergens ook een beetje schaamteloos.......

Ik slaap vannacht weer als roosje!!